Honduras
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
10 Januari 2009 | Honduras, West End
Hallo,
De beste wensen voor het nieuwe jaar!!
Ik ben weer velig aangekomen in Nederland, maar hierbij nog een verhaaltje over m'n laatste avonturen in Honduras:
De grensovergang van Guatemala naar Honduras was gelukkig iets gemakkelijker dan van Mexico naar Guatemala. Wel moest je weer eerst officieel het land uit door een stempel te vragen bij een beambte van Guatemala. Hij vroeg ons om 100 quetzal te betalen, maar nadat ik om het bonnetje vroeg, werd het ineens 20 quetzal... (lang leve de lonely planet voor de tip!) Om Honduras in te kunnen moest je bij een andere beambte weer geld betalen, maar dit was wettelijk bepaald, dus bij deze beambte werkte het trucje helaas niet.
Eenmaal in Copán, net na de grens, hebben we een hotelletje gezocht en zijn we de dag erna naar de Copán ruines gegaan. Dit is net als Palenque een ruine van een Maya stad, maar deze is wat kleiner en is beter bewaard gebleven. Zo zag je de vormen van de gebouwen veel beter en kon je op sommige beelden nog de verf zien. Ook waren hier hierogliefen te zien die je in Palenque niet hebt. Erg indrukwekkend weer.
's Middags waren we wat gaan eten bij een eethuisje dat toevallig gerund werd door een Nederlandse vrouw. Ze gaf al aan dat ze Nederland best miste, dus toen ik haar die avond m'n leesboek kado gaf, was ze echt ontzettend blij. (herkenbaar voor de expats onder ons?)
Na Copán zijn we naar San Pedro Sula gegaan. Dit zou niet persé m'n eerste keus zijn, aangezien er nogal wat straantbendes zijn daar. Maar, Mauricio, een oud-studiegenoot woont daar en die hebben we opgezocht. Samen met hem, nog een vriend die in Wageningen heeft gezeten en aanhang hebben we gezellig wat gegeten en gedronken. We waren met de "rapidito", een klein stadsbusje naar het centrum gegaan die middag en Mauricio en de rest waren erg geschokt dat we daarmee gegaan waren (de rapidito's rijden erg agressief..) Wij vonden het eigenlijk wel handig om zo snel te gaan ;-)
We hadden bedacht dat we oudjaarsnacht in la Ceiba wilden doorbrengen en dan op 1 januari naar Roatán (één van de Bay Islands) te gaan. Maar, eenmaal in la Ceiba aangekomen, bleek dat de ferry tóch niet ging op de 1e. Het was inmiddels 3 uur en om 4 uur ging de boot, dus wij zijn als een gek een taxi gaan zoeken (na eerst een taxi-oorlog te hebben begonnen..), een bank waarbij we konden pinnen (de 2e werkte gelukkig wel) en zijn we naar de haven gesjeesd. Net op tijd konden we nog een kaartje kopen en mee met de boot. Aangekomen op Roatán konden we gelukkig nog een paar slaapplaatsjes vinden in een hostal en konden we oud&nieuw gaan vieren. Helaas was er geen vuurwerk, maar wel een redelijk leuk bandje om ons mee te vermaken.
Hoewel er redelijk wat toeristen waren, merkte je nog steeds de relaxtheid van de bewoners daar. Soms fijn, maar als je in een restaurant zit iets minder. Je moet er flink te tijd voor nemen om daar te gaan eten. Het rare was trouwens wel dat ze heel snel nadat je de kaart had gekregen, kwamen vragen wat je wilde bestellen. Als je dan aangaf dat je het nog niet wist, duurde het vervolgens weer een eeuwigheid voordat ze weer terugkwamen (of je wenken opmerkten)..
Op Roatán hebben we voornamelijk gerelaxed, maar zelf ben ik ook gaan duiken. Het is uiteindelijk geen PADI-cursus geworden, maar een 1-daagse cursus.
's Ochtends kreeg ik wat theorie uitleg en daarna gingen we met het groepje oefeningen doen in ondiep water. Dat was al gaaf om te doen en zelfs toen al wat mooie vissen en een knalrode zeester gezien. Vervolgens gingen we in een bootje om naar de duikplek gegaan en daar hebben we tot zo'n 12m diepte gedoken.
Dat was zo ontzettend mooi!!
Vissen in alle kleuren van de regenboog en zelfs een enorme zeeschildpad gezien (ik moest meteen aan Finding Nemo denken..)
De dagen erna nog heerlijk op het strand een boekje gelezen en gezwommen in het kristal heldere water en daarna begon helaas het (terug)reizen via la Ceiba en Tegucigalpa.
Vanaf Tegucigalpa hebben we het vliegtuig genomen naar Panama (met tussenstop in Costa Rica) en vanaf Panama weer naar Amsterdam. De reis ging vlekkeloos en zelfs de vrieskou in Nederland heeft ons niet doen vertragen, hoera!
Wat het raarste is nu ik weer in Nederland ben? Dat je wc-papier weer in de wc mag gooien; ik zit elke keer weer met dat papier in m'n hand...;-)
Groetjes!
Laura
De beste wensen voor het nieuwe jaar!!
Ik ben weer velig aangekomen in Nederland, maar hierbij nog een verhaaltje over m'n laatste avonturen in Honduras:
De grensovergang van Guatemala naar Honduras was gelukkig iets gemakkelijker dan van Mexico naar Guatemala. Wel moest je weer eerst officieel het land uit door een stempel te vragen bij een beambte van Guatemala. Hij vroeg ons om 100 quetzal te betalen, maar nadat ik om het bonnetje vroeg, werd het ineens 20 quetzal... (lang leve de lonely planet voor de tip!) Om Honduras in te kunnen moest je bij een andere beambte weer geld betalen, maar dit was wettelijk bepaald, dus bij deze beambte werkte het trucje helaas niet.
Eenmaal in Copán, net na de grens, hebben we een hotelletje gezocht en zijn we de dag erna naar de Copán ruines gegaan. Dit is net als Palenque een ruine van een Maya stad, maar deze is wat kleiner en is beter bewaard gebleven. Zo zag je de vormen van de gebouwen veel beter en kon je op sommige beelden nog de verf zien. Ook waren hier hierogliefen te zien die je in Palenque niet hebt. Erg indrukwekkend weer.
's Middags waren we wat gaan eten bij een eethuisje dat toevallig gerund werd door een Nederlandse vrouw. Ze gaf al aan dat ze Nederland best miste, dus toen ik haar die avond m'n leesboek kado gaf, was ze echt ontzettend blij. (herkenbaar voor de expats onder ons?)
Na Copán zijn we naar San Pedro Sula gegaan. Dit zou niet persé m'n eerste keus zijn, aangezien er nogal wat straantbendes zijn daar. Maar, Mauricio, een oud-studiegenoot woont daar en die hebben we opgezocht. Samen met hem, nog een vriend die in Wageningen heeft gezeten en aanhang hebben we gezellig wat gegeten en gedronken. We waren met de "rapidito", een klein stadsbusje naar het centrum gegaan die middag en Mauricio en de rest waren erg geschokt dat we daarmee gegaan waren (de rapidito's rijden erg agressief..) Wij vonden het eigenlijk wel handig om zo snel te gaan ;-)
We hadden bedacht dat we oudjaarsnacht in la Ceiba wilden doorbrengen en dan op 1 januari naar Roatán (één van de Bay Islands) te gaan. Maar, eenmaal in la Ceiba aangekomen, bleek dat de ferry tóch niet ging op de 1e. Het was inmiddels 3 uur en om 4 uur ging de boot, dus wij zijn als een gek een taxi gaan zoeken (na eerst een taxi-oorlog te hebben begonnen..), een bank waarbij we konden pinnen (de 2e werkte gelukkig wel) en zijn we naar de haven gesjeesd. Net op tijd konden we nog een kaartje kopen en mee met de boot. Aangekomen op Roatán konden we gelukkig nog een paar slaapplaatsjes vinden in een hostal en konden we oud&nieuw gaan vieren. Helaas was er geen vuurwerk, maar wel een redelijk leuk bandje om ons mee te vermaken.
Hoewel er redelijk wat toeristen waren, merkte je nog steeds de relaxtheid van de bewoners daar. Soms fijn, maar als je in een restaurant zit iets minder. Je moet er flink te tijd voor nemen om daar te gaan eten. Het rare was trouwens wel dat ze heel snel nadat je de kaart had gekregen, kwamen vragen wat je wilde bestellen. Als je dan aangaf dat je het nog niet wist, duurde het vervolgens weer een eeuwigheid voordat ze weer terugkwamen (of je wenken opmerkten)..
Op Roatán hebben we voornamelijk gerelaxed, maar zelf ben ik ook gaan duiken. Het is uiteindelijk geen PADI-cursus geworden, maar een 1-daagse cursus.
's Ochtends kreeg ik wat theorie uitleg en daarna gingen we met het groepje oefeningen doen in ondiep water. Dat was al gaaf om te doen en zelfs toen al wat mooie vissen en een knalrode zeester gezien. Vervolgens gingen we in een bootje om naar de duikplek gegaan en daar hebben we tot zo'n 12m diepte gedoken.
Dat was zo ontzettend mooi!!
Vissen in alle kleuren van de regenboog en zelfs een enorme zeeschildpad gezien (ik moest meteen aan Finding Nemo denken..)
De dagen erna nog heerlijk op het strand een boekje gelezen en gezwommen in het kristal heldere water en daarna begon helaas het (terug)reizen via la Ceiba en Tegucigalpa.
Vanaf Tegucigalpa hebben we het vliegtuig genomen naar Panama (met tussenstop in Costa Rica) en vanaf Panama weer naar Amsterdam. De reis ging vlekkeloos en zelfs de vrieskou in Nederland heeft ons niet doen vertragen, hoera!
Wat het raarste is nu ik weer in Nederland ben? Dat je wc-papier weer in de wc mag gooien; ik zit elke keer weer met dat papier in m'n hand...;-)
Groetjes!
Laura
-
10 Januari 2009 - 14:31
Riet En Hans:
Geweldig Laura, zo'n mooie reis en fijn dat je weer veilig in Nederland bent ! En nu snel de achaatsen onderbinden, hè !Gr. van ons. -
10 Januari 2009 - 15:40
Marlies:
Hoi Laura.
Jij ook een gelukkig nieuwjaar. De verhalen klinken echt goed!
Geniet nog even van het mooie weekend. Ik heb Ruud al zien lopen. Ik zal hem volgende week ook eens uithoren over jullie avonturen.
Groetjes Marlies -
10 Januari 2009 - 17:14
Ad De Jong:
Hey Laura Welkom thuis in het Utrechtse, hartelijk bedankt voor je prachtige verslagen, heb ze allemaal met plezier gelezen, nu het ijs op he`daar via overvecht richting Breukelen en Loosdrecht , prachtig ijs hoor, maar trek wel wat warmers aan dan daar in Honduras.
Groetjes je oompje AD. -
11 Januari 2009 - 16:24
Klaas:
Hey Laura,
De beste wensen!
Ja volgens mij ben ik ook bij die Nederlandse vrouw in Copan geweest (een kleine comedor aan een redelijk steil straatje niet). En dat lange wachten op eten op die Bay islands he lang leve de mac ;-)hahaha.
Tot de volgende keer.
Gr.
Klaas -
20 Augustus 2012 - 12:11
Romy Schagen:
Ik bedoel natuurlijk Honduras! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
